Verschillende fazes van mijn leven heb ik met Wim van den Munkhof gedeeld. Hij was mijn klasgenoot, studiegenoot, reisgenoot en huisgenoot en we waren lid van dezelfde aksiegroep.

Ik heb met hem op het kleinseminarie van de Paters van de Heilige Geest in Weert gezeten. We waren klasgenoten, maar niet meer dan dat.

We hebben samen Nederlands gestudeerd aan de universiteit van Nijmegen. Het contact werd erg intensief toen we samen afstudeerden op onze doctoraalscriptie Nederlands voor Gastarbeiders.
Al tijdens de studie werden we samen lid van de Gastarbeidwinkel. en gaven daar Nederlandse les.
We maakten samen een reis naar Turkije.
Een tijd lang woonden we allebei in een kamertje achter de Gastarbeidwinkel aan de Holtermanstraat.

We hebben dus heel veel met elkaar gedeeld en we hebben elkaar heel goed leren kennen, al heb ik niet het gevoel dat ik echt in zijn binnenste ben doorgedrongen. Over zijn homosexualteit hebben we bijvoorbeeld nooit gesproken. Hij was behalve heel aardig en zachtaardig ook erg gesloten.

Na onze studie ging Wim Turks studeren; hij werd vertaler.
En hij werd ziek.
In die periode heb ik alleen af en toe contact met hem gehouden.

Hij is in 2005 overleden, amper 56 jaar oud.

 

Wim van den Munkhof vertaalde uit het Turks:

Van Nâzim Hikmet het lange gedicht Mensenlandschappen, samen met Ruud Keurentjes en Els Hansen
Hanneke van der Heijden schrijft erover in een interview met Ruud
Jacq Vogelaar schreef over Mensenlandschappen in Raster

Van Yaşar Kemal:

Van Kemal Yalçin
Kracht Om Te Leven samen met Geesien Bosscha.



     Reageren