Tijdens mijn studie Nederlands ben ik begonnen met lesgeven aan buitenlanders bij de Gastarbeidwinkel.
Die heb ik mee opgericht, nou ja, ik was erbij toen hij werd opgericht. We wilden geen elitaire studenten zijn, maar iets doen voor de maatschappij. En het kapitalisme omverwerpen. Met de gastarbeiders als koevoet. Jongens en meisjes waren we, maar aardige jongens en meisjes.

Ik ben als leraar NT2 verbonden aan Het Inter-lokaal, nu: Bindkracht10.
Een tijd lang had ik een zogenaamd "participatie" baantje; sinds ik gepensioneerd ben, doe ik het als vrijwilliger, want ik vind het nog steeds leuk, participeren door les te geven.
En ik kan het ook nog, steeds beter zelfs ;-)

Mijn taak was/is: mensen begeleiden die stage lopen bij het Inter-lokaal en die een opleiding volgen, op HBO of MBO nivo. Ze speken al heel behoorlijk Nederlands, maar in de opleiding en in de beroepspraktijk wordt er méér van hen gevraagd, mondeling en vooral schriftelijk.

Dan heb ik nog tijd over en geef ik ook les aan anderen, meestal cliënten van het Inter-lokaal.
Het hele spectrum, van analfabeet en anders-alfabeten (mensen die wel Arabies of Chinees kunnen lezen en schrijven) tot universitair nivo.
Het moeilijkst zijn mensen die op latere leeftijd (30 of ouder) in Nederland zijn gekomen en die al een paar jaar in Nederland wonen zonder ooit behoorlijk les te hebben gehad. Daar is weinig eer meer aan te behalen, die leren bijna niets meer en de ingeslepen fouten zijn er haast niet meer uit te krijgen. Maar zolang zij gemotiveerd zijn en er zelf energie in blijven steken doe ik dat ook.
Ik geef bijna altijd individueel les. Soms een kein groepje, een paar curstisten die elkaar al kennen, met dezelfde moedertaal; een echtpaar - een paar lessen samen, dan blijkt vaak dat dat toch niet gaat.
Dat is misschen niet erg efficient: les aan 1 persoon. Aan groepen lesgeven lukt me echter niet: als ik iets nóg een keer uitleg aan João zit Fatma zich te vervelen, omdat ze het al lang weet en als Fatma vervolgens iets vraagt, zit João met een moeilijk gezicht te kijken, omdat hij het niet kan volgen.
En ik vind het heerlijk: de cursist krijgt alle aandacht; en ik ook.
Het geeft me veel voldoening.