Terwijl ik met Foto familie Wout Ansems bezig was - úren! , dagen! - ,
viel het me op dat ik vlak achter ons moeder sta.
Onze Walther staat op de bovenste rij, staand op de platte wagen die je niet ziet, bij de andere grote jongens.
Maar ik: randfiguur en moederskindje.

De foto hing zelfs in Portugal in onze woonkamer, maar dát was me nog nooit opgevallen.
Dat ik een sterke band had met mijn moeder, dat wist ik wel, maar dit is daarvan wel een frappant bewijs.

Het was overigens ook een van de eerste dingen die Meitie zei toen ze bij ons thuis kwam:
Je moeder verwent jou.
Ik was me van geen kwaad bewust.

Iets anders:
bij die gelegenheid zei ons moeder tegen de anderen, terwijl Meitie en ik het niet hoorden:
Tis 'n bröön.



     Reageren