Deze reproductie, Paul Cezanne, Mont Sainte-Victoire, kocht ik toen ik 17 of 18 was. Ik wilde “echte kunst” op mijn kamer - in mijn ouderlijk huis hing zoiets absoluut niet. Bij gebrek aan beter knutselde ik er zelf een lijst omheen.
Op het seminarie en het gymnasium had ik met dergelijke kunstuitingen kennis gemaakt, vaak werd ik diep van binnen geraakt.
Na lang bladeren in een grote map, in het van Abbe museum in Eindhoven, onder of na schooltijd, vond ik deze poster de mooiste. Mooier dan Che Guevara en Marilyn Monroe.
Ik kocht hem en hing hem op, ook al besefte ik meteen, dat het een erg eenzaam zelfbeeld geeft.
Ik vond het triest om dat te moeten constateren en pijnlijk dat te laten zien.