Marc was een tijd lang mijn psychiater en hij was goed.
Hij had een sterk relativeringsvermogen en een bizar gevoel voor humor,
misschien zijn dat wel de voornaamste eigenschappen die hem zo goed maken.
En die je als psychiater nodig hebt.
Naast het adekwaat kunnen voorschrijven van pilllen.

Tijdens het consult hadden we het over mijn depressies. En hoe je kunt vaststellen of iemand een depressie heeft en wat voor een.
Het gesprek kwam op vragenlijsten zoals de RAND Mental Health Inventory, de Affect Balance Scale en de General Health Questionnaire. (ik heb geprobeerd voorbeelden van zulke lijsten op internet te vinden., maar dat is me niet gelukt - geheim van de smit blijkbaar) ik verzin zelf maar wat:
- Slaapt u goed?
- Kunt u goed tegen kritiek?
- Heeft de afgelopen dagen sexuele contacten gehad?

We spraken over de voors en tegens van dat soort vragenlijsten.

Hij zei, dat hij daar wel wat meer humor in zou willen, Monty Python-achtig.
Ik had wel een suggestie:

Heeft u wel eens een zelfmoordpoging gedaan?

Zo ja, is het gelukt?
Zo nee, wilt u dan advies voor een volgende poging?

Vervolgens zei ik:
Maar om op mijn depressies terug te komen ...

Oh God nee, zei hij, stikkend van het lachen, laten we het wel leuk houden.

Tegenover een andere psychiater, André, nee het was een psycholoog, vroeg ik me eens hardop af, hoe intelligent ik was. Ik had, en heb, nooit een IQ-test gedaan.

'Geloof me maar, zei hij, je bent erg intelligent.'

Ik moest dat even verwerken en zei toen:

'Ok, ik weet dat jij dat kunt beoordelen.'