Wat gaan we doen in de jaren 20 ?

Het thema in De Volkskrant van 28 december 2019 was: Zo worden de jaren 20.
Jammer genoeg was de vraag niet: Hoe zullen we ze maken?
Ik heb een ouderwetse collage gemaakt van knipsels uit de bijdragen van een aantal columnisten, journalisten en briefschrijvers en ik heb bekeken wat zij vanuit mijn perspectief over die vraag te zeggen hebben. Sterk geparafraseerd en uit de contekst gerukt (sorry), schrijven ze het volgende:
Bert Wagendorp en Ionica Smeets wachten gespannen af. Sander Donkers laat het grommend over zich heen komen. Marc van Dinther ziet met lede ogen aan dat het grote geld de beslissingen neemt.
Robert Giebels zegt dat de bedrijven afhankelijk zijn van hun klanten en "opstandige individuën"  .
Han Hildago wenst ons innerlijke rust om samen mogelijkheden en kansen te benutten.
Frank Kalshoven ziet de allesbepalende beurswaarde en de marktwerking simpelweg als een gegeven. Nee, daarmee doe ik hem onrecht. Hij badineert.
Paul Latour vindt dat wij als individu draconische maatregelen moeten afdwingen. Hij zegt niet welke.
Yvonne Hofs constateert dat de overheid afhankelijk is van de economische ontwikkelingen en vindt dat die overheid aan de knoppen moet gaan draaien, zonder aan te geven welke knoppen, welke kant op.
Sheila Sitalsing wil niet alles afschuiven op het individu en het systeem vrijuit laten gaan.
Klaas van Egmond Wiki zegt in een interview duidelijk dat er een ander economisch bestel moet komen.
En met dat laatste ben ik het hartgrondig eens: zonder te sleutelen aan de beurs, de aandelenmarkt en de banken zullen we de problemen met armoede, migratie, milieu en klimaat niet op kunnen lossen. Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat daarmee alles opgelost is, er moet veel meer veranderen. Het is een conditio sine qua non!
Leg de beurs en de banken aan banden!
Vraag me niet hoe. We moeten eerst bepalen waar we naartoe willen; daarna bekijken we hoe we daar kunnen komen.