Toen Adam onder de kletsnatte douche vandaan kwam - hij blonk van weelde, maar bij de gedachte alleen al brrremoji - en naar bed moest (discipline, ook vakantiedagen zijn gewoon dagen!) vroeg Wennie mij het verhaaltje van Pinokkio voor hem voor te lezen. Adam nam het op met zijn pen-microfoon - je hoort telkens de piep, pie-iepjes voor de volgende bladzijde. Wennie hielp hem daarbij.
Ik heb alles opgenomen met mijn mobiel die op tafel lag; de opname staat hierboven.
Adam nam het boekje en de pen met zijn opnames mee, om ernaar te luisteren voor hij in slaap zou vallen.
Het was al donker voor Adam uiteindelijk sliep.
Toen moest ik nog in het donker, met de fiets terug naar Nijmegen.
Diezelfde nacht nog heb ik de opname hier op mijn site gezet. Later heb ik het verhaaltje verder uitgewerkt.
Terwijl ik Adam aan het werk zag met het boekje en de pen-microfoon, dacht ik: wat een klein genietje!
In een flits dacht ik aan Gödel, Escher, Bach.
Daar komt toch ooook een Genie in voor? een Djinn? Wiki
Mijn gedachten sloegen op hol en de volgende dag haalde ik het boek uit de kast, om het te checken.
In een papieren boek is het moeilijk zoeken, zelfs met Inhoud, Overzicht, Noten, Bibliografie en Register; dus heb ik de Engelse versie als PDF gedownload. Daar kon ik makkelijker in zoeken, maar de paginering is in de twee versies verschillend ... om gek van te worden.
Dat Hofstadter bij het schrijven zelf niet gek geworden is, is een wonder.