In het boekje 'Zullen we doen dat er muziek uit komt' staat een

Nawoord

Wozu erinnerst du dich? Leb jetzt! Leb jetzt!
Aber ich erinnere mich doch nur, um jetzt zu leben.
(Elias Canetti, Das Geheimherz der Uhr)

Hilde Marijnissen beëindigde haar leven in juni 1986. We hebben haar begraven bij haar en onze vriend Tillman Rexroth, op het Hauptfriedhof van Frankfurt am Main.

Wat doe je als een zo geliefde vriendin opeens een streep onder haar leven zet? Niets. De gevoelens nemen bezit van je. Verbijstering, ongeloof, verdriet, woede, radeloosheid. En dag na dag dringt de pijn dieper door dat er zo veel niet meer mogelijk is. Niet meer een weekendje Frankfurt met bezoek aan het Staedel, niet meer op de fiets naar de kikkers en de orchideeën in De Bruuk, niet meer naar zee, als een kind springen in de golven, niet meer zwaar bomen over Tillman en de pijn uit de jeugd en de psychoanalyse en de dood en de gekte en de liefde, niet meer boeken en boeken en boeken doorspreken, niet meer elkaars stukjes lezen en op de snijtafel leggen, liefdevol, genadeloos. Maar Hilde missen scherpt ook het besef van wat er is. Het waardevolle blijkt heel actief. Het nestelt zich in alle hoeken en gaten van ons leven.

Wij hadden met zijn vieren een schrijfclub. Hilde schreef in de laatste jaren van haar leven met meer plezier en intensiteit dan ooit. Haar teksten zijn niet voor een binnenkring gemaakt. Voor ons stond één ding meteen vast: we publiceren ze, misschien vooral omdat ze zichzelf ermee portretteert zoals wel niemand het beter zou kunnen.

Deze tien teksten zijn ontstaan tussen het voorjaar van 1984 en dat van 1986. Ze staan hier in chronologische volgorde. Wij hebben niets in de teksten gewijzigd.
‘Simone de Beauvoir: een afscheid’ verscheen in een verkorte versie in LOVER 1986/2.

Marie-José Buck
Gerard Snels
Harrie Vleerlaag

Inhoud

Frankfurt - een klein jaar                         7
Vakantiekamp                                      15
Zullen we doen dat er muziek uit komt?   21
Dicky                                                  27
Simone de Beauvoir: een afscheid          31
Geweten en geweld                              41
De dood van Günther Sare                    47
Nicaragua - een indruk                          53
Kerstkind                                             63
Groet                                                  65

Natuurlijk was ik verliefd op haar.
Wie niet?
Maar verder dan stevig huggen en gekleed op bed tegen elkaar aanwrijven is het nooit gekomen.
Ze noemde me giechelend een nepneuker; nou daar kon ik het mee doen.

De jaren '80 waren voor velen van ons in Nijmegen verschrikkelijk.

Op mijn verjaardagskalender schreef ik "Hulde!" bij 1 juni.

Sinds haar begrafenis klinkt Goodnight Irene van Leadbelly YouTube nog dieptriester.

Ze was een Drama Queen.
Ik ook.