1. HET ZOEKEN VAN DE OS

In de weide van deze wereld duw ik eindeloos het lange gras opzij op zoek naar de os.
Naamloze rivieren volgend, verdwaald op de onbegaanbare paden van verre bergen,
Terwijl mijn krachten falen en uitgeput zijn, kan ik de os niet vinden.
Ik hoor alleen de sprinkhanen tsjirpen door het nachtelijke woud.

2. HET ONTDEKKEN VAN DE VOETAFDRUKKEN

Onder de bomen langs de rivier ontdek ik voetsporen!
Zelfs onder het geurige gras zie ik zijn afdrukken.
Diep in afgelegen bergen worden zij gevonden.
Deze sporen kunnen net zo min verborgen worden als iemands neus, die hemelwaarts kijkt.

3. HET ZIEN VAN DE OS

Ik hoor het lied van de nachtegaal.
De zon is warm, de wind is zacht, de wilgen zijn groen langs de oever,
Hier kan geen os zich verbergen!
Welke kunstenaar kan die massieve kop, die majesteitelijke horens tekenen?

4. HET VANGEN VAN DE OS

Ik vang hem in een vreselijk gevecht.
Zijn sterke wil, zijn kracht zijn onuttputtelijk.
Hij stormt naar het hoge plateau ver boven de wolkennevels,
Of hij staat in een onbetreedbaar ravijn.

5. HET TEMMEN VAN DE OS

Zweep en touw heeft men nodig,
Anders dwaalt hij misschien af naar de een of andere stoffige weg.
Goed gedresseerd, wordt hij vanzelf rustig.
Dan gehoorzaamt hij, ongeboeid, zijn meester.

6. OP DE OS NAAR HUIS

Ik klim op de os en rijd langzaam naar huis.
Het geluid van mijn fluit stijgt op in de avond.
Met handgeklap de kloppende harmonie scanderend, beheers ik het eindeloze ritme.
Ieder die deze melodie hoort zal zich bij mij aansluiten.

7. DE OS TE BOVEN

Schrijlings op de os kom ik thuis.
Ik ben rustig. Ook de os kan rusten.
De dag is aangebroken. In heerlijke rust
Heb ik binnen mijn met riet bedekte onderdak de zweep en het touw uitgebannen.

8 DE OS EN HET ZELF BEIDE TE BOVEN

Zweep, touw, persoon, en 0s — allemaal gaan zij op in Niets.
Deze hemel is zo onmetelijk dat geen boodschap hem kan bezoedelen.
Hoe kan een sneeuwvlok bestaan in een razend vuur?
Hier zijn de voetafdrukken van de patriarchen.

9. HET BEREIKEN VAN DE BRON

Te veel stappen zijn er gedaan om terug te keren naar de oorsprong en de bron.
Beter was het blind en doof geweest te zijn van het begin af!
Wonen in je vaste verblijf, onbezorgd over dat wat buiten is —
De rivier stroomt rustig door en de bloemen zijn rood.

10. IN DE WERELD

Blootsvoets en mijn borst ontbloot, begeef ik mij onder de mensen der wereld.
Mijn kleren zijn gescheurd en zitten onder het stof, en ik ben steeds gelukkig.
Ik wend geen toverkunst aan om mijn leven te rekken;
Nu komen voor mijn ogen de dode bomen tot leven.