Pieter Breughel, de oude
Zou opstaan uit de dood
Om de wereld te aanschouwen
Was 't bloed er nog zo rood als karmijn
Zou er nog oorlog zijn

Allereerst ging hij naar Brussel
Naar zijn atelier
En hij nam een handvol
Penselen en wat houtskool mee
Naar zijn Brabantse stad

Hij was nog niet vergeten
Waar zijn woonhuis was
Het was wel wat versleten
Er zat houtworm in zijn kast
Kapot was 't vensterglas

Eerst vroeg hij aan de mensen
Is Spanje hier nog baas
Leef je naar eigen wensen
Zijn ze nog even dwaas
In ons land of krijgen ze verstand

De mensen wilden Breughel
Zijn Brabants niet verstaan
Dus is hij stil en treurig
Naar een café gegaan
Dat daar in zijn jeugd al had gestaan

Hij vroeg in 't zuiver Brabants
De kastelein om drank
Maar de patron die zei, Pardon
Je ne comprends pas Flamand
En merdant dans le coeur du Brabant

Pieter Breughel de oude
die dacht: 't Is weer zo ver
Dat ze hier de Geus nog brouwen Wiki
Da's fijn, maar dat het nu in 't Frans moet zijn
Dat vind ik een groot chagrijn

Het Spaans is nu verdreven
Uit ons klein vaderland
Maar nu hebben we gekregen
Het Frans, aan de marollenkant Wiki
Da's boven mijn verstand

Piet Breughel is dan droevig
Terug naar zijn graf gegaan
Nadat hij op zijn kamer
Een heel klein maar een fijn schilderij
Vol kleur had doen ontstaan

En daarop stond geschilderd
'n Vlaming in de gevangenis
de gevangenis van zijn complexen
De sleutel ligt er bij aan zijn zij
Doe open, maak hem vrij