Toen ik klææn wás deej ons moeder dik mæn horkes kamme.
Nadderhand hi se wælles oit gezeet dæsse eigeluk op 'n mæske gehopt haj, toen ze d'n urste keer 'n kiendje verwochte.
M'schien dæsse durum mæn horkes zô dik kamde.
Ik weet nog dæsse zeej :
Diej krullekes,
die komme van't kæmke.
Toen ik klein was kamde mijn moeder dikwijls mijn haren.
Later heeft ze wel eens gezegd dat ze eigenlijk op een meisje gehoopt had, toen ze de eerste keer in verwachting was.
Misschien dat ze daarom mijn haren zo dikwijls kamde.
Ik weet nog dat ze zei :
Die krulletjes,
die komen van het kammetje.

Voor de uitspraak zie Het kempenlands dialect van Casteren



     Reageren